Aνοιχτό Πλαίσιο
Τις τελευταίες εβδομάδες το φοιτητικό κίνημα μαζικά και δυναμικά, απαντάει στην κρατική καταστολή και την επίθεση που δέχεται η πανεπιστημιακή κοινότητα με συνελεύσεις, διαδηλώσεις και καταλήψεις, παρά το lockdown αναπτύσσοντας μια άλλη κοινωνικότητα και δημιουργικότητα στο campus μέσα από το ξαναζωντάνεμα των σχολών μας. Από την κατειλημμένη πρυτανεία, μέχρι τις καταλήψεις σε Πολυτεχνείο, ΣΘΕ, Φιλοσοφική, και Θεάτρου βρήκαμε ξανά το χώρο να ανασάνουμε, να βάλουμε τις ανάγκες μας στην επιφάνεια, να οργανώσουμε τους αγώνες μας. Μετά την αποτυχημένη επιχείρηση εκκένωσης της κατάληψης της Πρυτανείας τη Δευτέρα 8/3 (στο διάστημα απαγόρευσης της κυκλοφορίας), κράτος και πρυτανικές αρχές ξημερώματα της Πέμπτης με ασφαλίτες με καλυμμένα χαρακτηριστικά, ΟΠΚΕ,ΜΑΤ, ΔΙΑΣ, ελικόπτερα και drone εκκένωσαν το κτίριο. Παρά το ότι έγινε γνωστή η απόφαση από το συντονιστικό της κατάληψης να αφήσει το κτίριο την επόμενη μέρα , ώστε να διαχυθεί ο αγώνας σε όλες τις σχολές, ο Χρυσοχοίδης θέλησε να φανεί ότι έχει τον τελευταίο λόγο. Η πορεία των 10000 όμως το μεσημέρι της ίδιας μέρας έδωσε την απάντηση στο δρόμο δηλαδή οτι δεν φοβόμαστε καμία κρατική καταστολή και οτι αγώνας μας είναι δίκαιος και θα νικήσει. Μέχρι και σήμερα το πανεπιστήμιο είναι περικυκλωμένο από αστυνομικές δυνάμεις, προσπαθώντας να αποκλείσει τους φοιτητές και τις φοιτήτριες να το προσεγγίσουν. Εμείς δεν τρομοκρατούμαστε και συνεχίζουμε να βρισκόμαστε και να οικειοποιούμαστε τους χώρους μας, όπως κάναμε και πριν.
Ο πάση θυσία αποκλεισμός μας από το πανεπιστήμιο αποτελεί κομμάτι της γενικότερης πολιτικής του κράτους να περιορίσει οποιαδήποτε δραστηριότητα δεν σχετίζεται με τις ανάγκες του κεφαλαίου και τη συνέχιση της εκμετάλλευσή μας. Εδώ και ένα χρόνο αυξάνουν συνεχώς τις απαγορεύσεις, κλείνουν τα πανεπιστήμια και τα σχολεία και οποιοδήποτε άλλο χώρο μπορεί να αναπτύξει δραστηριότητα πέρα από την εργασία ενώ δεν έχουν πάρει ούτε ένα μέτρο στους χώρους εργασίας και τα ΜΜΜ. Δεν έχουν ενισχύσει καθόλου το σύστημα υγείας αγνοώντας όλα τα αιτήματα των υγειονομικών για ενίσχυση της πρωτοβάθμιας περίθαλψης, αύξηση του υγειονομικού προσωπικού και των μισθών τους, δωρεάν και μαζικά τεστ. Το μόνο μέτρο αντιμετώπισης της πανδημίας για το κράτος είναι να μείνουμε μέσα.
Η κρατική διαχείρισή πάνω στις ζωές μας
Κλεισμένες στα σπίτια μας μακριά απ’ τις κοινωνικές μας σχέσεις και την συνδέσεις που είχαμε φτιάξει τόσα χρόνια, βλέπουμε την αποξένωση να εντείνεται και πλέον η εκπαιδευτική διαδικασία να είναι ταυτόσημη με την εντατικοποίηση και μόνο με αυτή. Ο ελεύθερος μας χρόνος συρρικνώνεται και ελέγχεται -με περιορισμούς στην κίνηση μας, με απειλές προστίμων και απαγορεύσεις κυκλοφορίας- ενώ κάθε καθηγητής ή το κάθε αφεντικό θεωρεί ότι η τηλεκπαίδευση και η τηλεργασία μας κάνει διαθέσιμες οποιαδήποτε στιγμή, ελαστικοποιώντας ακόμα περισσότερο τα ωράρια μας. Είναι αδιανόητο να απαιτούμε απ’ τον καθένα να έχει τα μέσα και την οικονομική δυνατότητα που απαιτούνται για να συμμετέχει στην εξ’ αποστάσεως εκπαίδευση.
Η πανεπιστημιακή αστυνομία , οι κάμερες και τα πειθαρχικά δεν έρχονται ξαφνικά έρχονται να περιφρουρήσουν την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Τα τελευταία χρόνια τα μέτρα που παίρνει το πανεπιστήμιο για τη δήθεν ασφάλειά μας είναι συνέχεια της κατεύθυνσης του για την πειθάρχησή μας από φύλακες που καταγράφουν τις διάφορες κινήσεις φοιτητ(ρι)ών μέσα στο campus, τα λουκέτα στα άδεια κτίρια και τα κλειδώματα στις εξωτερικές εισόδους. Σα να μην έφταναν όλα αυτά, η συνεχόμενη και επ αορίστον παρουσία μπάτσων στο campus, καθιστά ανέφικτη την παρουσία μας στον δημόσιο χώρο με αποτέλεσμα την καταστολή της πολιτικής και της πολιτιστικής δραστηριότητας εν γένει. Όσων αφορά τη δεύτερη, αυτή καταστέλλεται και με νομοσχέδιο που φέρνει την λογοκρισία στην τέχνη και μάλιστα στη ριζοσπαστική της έκφραση που την συνδέει με τρομοκρατία(Ν/Σ Λιβανίου).
Αντιλαμβανόμαστε ότι αυτά τα μέτρα δεν ήρθαν για να μας προστατεύσουν αλλά για να καταστείλουν οποιαδήποτε δράση μας δεν ακολουθεί τα πρότυπα της ομαλής λειτουργίας που το κράτος και το κεφάλαιο προσπαθούν να επιβάλλουν. Ασφαλείς αισθανόμαστε στα ζωντανά και ανοιχτά πανεπιστήμια όπου μπορούμε να συναντηθούμε.
Την ανάγκη αυτής της συνάντησης την βρίσκουμε και στα ζητήματα που αφορούν έμφυλες παραβιάσεις. Τον τελευταίο καιρό βλέπουμε να κοινοποιούνται καταγγελίες που αφορούν σεξουαλικές παρενοχλήσεις σε διάφορους εργασιακούς κλάδους καθώς και στο ΑΠΘ, όπως οι καταγγελίες των φοιτητριών στην Φιλοσοφική Σχολή και στα τμήματα Θεάτρου και Κινηματογράφου. Το έμφυλο ζήτημα είναι κάτι με το οποίο ερχόμαστε αντιμέτωπες καθημερινά στο δρόμο, στο σπίτι, στη δουλειά. Στα τμήματά μας, πέραν των άλλων, συχνά βρισκόμαστε αντιμέτωπες με διάφορα σεξιστικά σχόλια από οποιονδήποτε του δίνεται αυτή η εξουσία μέσω των έμφυλων διαχωρισμών. Βλέπουμε να αμφισβητείται λόγω του φύλου της μέχρι και το πόσο ικανή είναι μια γυναίκα ως μηχανικός, είτε από καθηγητές είτε από συμφοιτητές. Δεν ξαφνιαζόμαστε και ούτε είναι η πρώτη φορά που συναντάμε τέτοιες συμπεριφορές. Για αυτούς τους λόγους θέλουμε να δηλώσουμε πως στεκόμαστε αλληλέγγυες σε όσες βιώνουμε αυτές τις καταπιέσεις και προσπαθούμε όλες μαζί να ξεπεράσουμε αυτούς τους διαχωρισμούς.
Νομοσχέδιο Κεραμέως
Ο νόμος Κεραμέως συνεχίζει τις κυβερνητικές πολιτικές (ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-ΟΟΣΑ) των τελευταίων δεκαετιών όσον αναφορά την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Τις τελευταίες μέρες παρακολουθήσαμε κομμάτι του νόμου να εφαρμόζεται και τι σημαίνει για κάποιους “η δημοκρατία μπήκε στα πανεπιστήμια”. Η επίκληση στο αφήγημα περί φθορών και εγκληματικότητας, αποτελεί πρόφαση για την καταστολή των κινημάτων, τον έλεγχο, την εκμετάλλευση, την υποτίμηση των πτυχίων και των ζωών μας. Με πειθαρχικά για τους “απείθαρχους”, διαγραφές των ν+1/2ν συμφοιτ(ρι)ών μας, με υποχρηματοδότηση για τις ανάγκες μας και παράλληλη χρηματοδότηση (κι άλλων) μπάτσων, με κάμερες και βάση εισαγωγής.
Το νομοσχέδιο πετάει εκτός πανεπιστημίου 20000 μαθητές και μαθήτριες, με τα πανεπιστήμια να καθορίζουν εσωτερική βάση εισαγωγής με κριτήριο το πόσους εισακτέους μπορούν να δεχτούν. Η υποχρηματοδότηση των ιδρυμάτων ήδη έχει δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα, με αποτέλεσμα το επιχείρημα “δεν χωράτε” να θυμίζει περισσότερο αυτοεκπληρούμενη προφητεία των κυβερνήσεων την οποία ήδη προσπαθούν να εφαρμόσουν με τους μετεγγραφέντες. Έρχονται να ενταθούν οι ήδη οξυμένοι ταξικοί φραγμοί στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, αφού οι αυξημένες βάσεις σε συνδυασμό με την υποβάθμιση του σχολείου θα εντείνουν την παραπαιδεία, ενώ τα παιδιά που δε θα έχουν λεφτά να δώσουν στα φροντιστήρια, θα μένουν εκτός πανεπιστημίου και θα πηγαίνουν στην τεχνική εκπαίδευση ή στα ιδιωτικά. Σε παρόμοια κατεύθυνση είναι και οι εξαγγελίες Κεραμέως για νέο νομοσχέδιο για την παιδεία.
Παράλληλα θα δρομολογηθούν συγχωνεύσεις-καταργήσεις ιδρυμάτων, δεδομένου ότι θα μειωθούν ούτως ή άλλως οι εισακτέοι. Αποδεικνύεται ότι το σχέδιο για διετή-τριετή-τετραετή-πενταετή τμήματα με το ίδιο αντικείμενο είναι αδιέξοδο για εμάς. Πόσο μάλλον όταν αυτός ο διαχωρισμός και η κατάτμηση ακολουθεί μια αγορά εργασίας που ούτως ή άλλως είναι ζούγκλα, στην οποία πηγαίνουμε με διαφορετικά πτυχία, διαφορετική εποπτεία του αντικειμένου και τελικά επιβιώνει ο πιο φτηνός, υπάκουος, προσαρμοσμένος. Αποτέλεσμα αυτής της λογικής θα είναι να χάσουν τις σχολές τους τόσα παιδιά, ενώ έδωσαν πανελλήνιες.
Τα κεφαλαία που εισέρχονται και διαμοιράζονται στο πανεπιστήμιο περνάνε από τον ΕΛΚΕ. Οι χρηματοδοτήσεις για εστίαση, λέσχη και συντήρηση των εγκαταστάσεων καθώς και οι χρηματοδοτήσεις για τα εργαστήρια αποφασίζονται από αυτόν τον λογαριασμό. Η μειωμένη χρηματοδότηση από το κράτος προς το πανεπιστήμιο οδηγεί πολλά εργαστήρια στο να αναζητούν από αλλού κεφάλαια. Πολλές φορές οι χρηματοδοτήσεις προς τα εργαστήρια τείνουν να είναι κατά πολύ μεγαλύτερες από αυτές που προορίζονται για τις ανάγκες μας, διότι, λόγω της επιχειρηματικής δραστηριότητας, αυτά τα εργαστήρια που παράγουν έρευνα μπορούν δυνητικά να φέρουν μεγάλα έσοδα στο πανεπιστήμιο, ενώ η σίτιση και η στέγαση όχι. Για αυτό το λόγο παλεύουμε ενάντια στην επιχειρηματική δραστηριότητα και διεκδικούμε αύξηση της χρηματοδότησης για τις ανάγκες των φοιτητών και όχι για τα έξοδα των υπερλούξ εργαστηρίων που υπάρχουν στο πανεπιστήμιο.
Σε πολλά εργαστήρια, η έρευνα παράγεται στα πλαίσια κάποιου πρότζεκτ που προωθούν ιδιώτες στο πανεπιστήμιο, ούτως ώστε το εργαστήριο να μπορεί να συντηρηθεί. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί η έρευνα εντός του πανεπιστημίου να μην συμφωνεί με τις κοινωνικές ανάγκες, αλλά να συμφωνεί με τις ανάγκες του κεφαλαίου η ακόμα και στις ανάγκες του κράτους για καταστολή (ας μην ξεχνάμε τα μνημόνια συνεργασίας μεταξύ ΑΠΘ-Ελληνικού Στρατού). Επειδή ακριβώς τα εργαστήρια συμπεριφέρονται σαν αυτόνομες επιχειρήσεις, μπορεί κάποιος διδακτορικός/ερευνητής, να μην πληρώνεται επειδή η παραγόμενη ερευνά, δεν γειώνεται στην αγορά και άρα το εργαστήριο δεν έχει έσοδα για να συντηρηθεί. Είναι σημαντικό οι ερευνητές εντός πανεπιστημίου να έχουν κατοχυρωμένα δικαιώματα σε μισθό και ασφάλιση και παλεύουμε μαζί τους για εργασιακά δικαιώματα και αποσύνδεση της έρευνας από τις στενές ανάγκες της αγοράς.
Για την απεργία πείνας τους Δημήτρη Κουφοντίνα:
Μέσα σε όλα αυτά, η κυβέρνηση,αναλαμβάνοντας την πολιτική ευθύνη,δολοφονεί τον Δημήτρη Κουφοντίνα, ο οποίος διανύει την 65η ημέρα απεργίας πείνας. Ο Δημήτρης Κουφοντίνας, όπως έχει ξαναειπωθεί, επικαλείται το νόμο, τον οποίο φωτογραφικά η κυβέρνηση της ΝΔ ψήφισε για αυτόν και απαιτεί το σύννομο, να μεταφερθεί δηλαδή στις φυλακές Κορυδαλλού. Όχι σε «σουίτα» ξενοδοχείου, όπως ειρωνικά ανέφερε η κυβέρνηση, αλλά σε ειδικά κελιά υψίστης ασφαλείας που έχτισε η τότε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ (με επικεφαλής τον Μ. Χρυσοχοΐδη) για να θάψει τη 17Ν στα υπόγεια του Κορυδαλλού. Αυτή τη στιγμή δηλαδή, ο καταδικασμένος σε 11 φορές ισόβια, υπερασπίζεται το σύννομο, ενώ το ίδιο το κράτος το απορρίπτει. Ο Δημήτρης Κουφοντίνας πολύ πιθανό να αποτελέσει τον πρώτο νεκρό απεργό πείνας στην Ελλάδα και τον πρώτο μετά από 40 χρόνια στην Ευρώπη, μετά δηλαδή τους νεκρούς απεργούς του IRA,επί Θάτσερ. Η απεργία πείνας είναι δικαίωμα κάθε κρατουμένου και η δικαίωση του αιτήματος του Δ. Κουφοντίνα αφορά τον ίδιο όπως και όλους τους κρατούμενους των οποίων τα δικαιώματα καταπατούνται.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΤΩΡΑ ΟΙ ΣΧΟΛΕΣ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ
ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΚΕΡΑΜΕΩΣ-ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗ
ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ
ΝΑ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΘΕΙ ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΟΥ ΑΠΕΡΓΟΥ ΠΕΙΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗ
ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ
ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΥΤΑΝΗ ΤΩΝ ΜΑΤ ,ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕ
ΠΡΥΤΑΝΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΠΟΥ ΕΦΑΡΜΟΖΕΙ ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ
ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΧΤΑ ΠΡΟΣ
ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΞΙΣΩΣΗ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΠΤΥΧΙΩΝ
ΑΜΕΣΗ ΑΘΩΩΣΗ ΤΩΝ 31 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ ΤΗΣ 22/02, ΤΩΝ 16 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ
11/03 ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΑ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΜΕΡΑΣ
ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΣΕ:
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΡΙΤΗ 16/03 ΜΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 19/03
ΜΠΛΟΚΑΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΕΛΚΕ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 16/03 ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 17/03
ΜΠΛΟΚΑΡΙΣΜΑ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ,ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΩΝ
ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ
ΚΑΛΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΣΕ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ
16/03 ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ
ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ
ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ ΤΗΣ ΟΕΝΓΕ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ
17/03
ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΕ ΠΑΝΕΚΑΠΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 18/03 ΣΤΟ ΑΓΑΛΜΑ
ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ΣΤΗ 13:00
ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ
ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 16/03
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΓΕΝΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 17/03 ΣΤΟΝ
ΜΠΛΟΚΑΡΙΣΜΕΝΟ ΕΛΚΕ ΣΤΗ 13:00
