Έπειτα απο ένα ( μικρό είναι η αλήθεια ) διάστημα που δεν είχαμε ακούσει το όνομα μας να αναφέρεται στα έγκυρα και έγκαιρα Μέσα Ενημέρωσης και πάνω ακριβώς που αρχίσαμε και εμείς οι ίδιοι να ανησυχούμε...ε έσπασε ο γόρδιος δεσμός! Σε αυτό λοιπόν το άρθρο, ο άξιος δημοσιογράφος Π. Μανδραβέλης δείχνει πια αγανακτισμένος με την καταστάση που επικρατεί στα ελληνικά πανεπιστήμια εξαιτίας των φοιτητικών παρατάξεων. Και όχι γενικά και αόριστα όλων των παρατάξεων ( με τη ΔΑΠ μια χαρά τα πάει...), αλλά λόγω των σχημάτων της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς που, σύμφωνα με τον Πάσχο, ''συνδιοικούν'' τόσα χρόνια το πανεπιστήμιο, δεν επιτρέπουν την εντατικοποίηση των ρυθμών σπουδών των φοιτητών, κάτι που θα έκανε εκσυγχρονισμένο το πανεπιστήμιο μας. Επιπλέον, συγχαίρει τη Νέα Δημοκρατία που έδωσε επιτέλους ένα τέλος στους ''φοιτητοπατέρες'' και ταυτόχρονα εξηγεί πως παράταξεις υπάρχουν και στο εξωτερικό αλλά ''υπάρχουν διαφορές: οι φοιτητικές παρατάξεις εκεί δεν συνδιοικούν τα πανεπιστήμια, δεν διακόπτουν τα μαθήματα για να κάνουν γενικές συνελεύσεις, δεν χτίζουν πρυτάνεις στα γραφεία τους, δεν διεκδικούν το «δικαίωμα» στην τεμπελιά και στην αντιγραφή. Κάνουν εκδηλώσεις, προπαγανδίζουν τις ιδέες των πολιτικών χώρων όπου ανήκουν, προσθέτουν στην εκπαιδευτική διαδικασία, δεν αφαιρούν από αυτήν.''
Καταρχήν , να διευκρινίσουμε οτι δεν ειναι τυχαια η στιγμη και ο λογος που γραφει το άρθρο ο Μανδραβέλης. Φυσικά, τον ενοχλησε η παρουσία του σχήματος στην εκδηλωση της δαπ στην πατρα την περασμενη βδομαδα. Και γενικότερα τον ενοχλεί και αυτόν , όπως ενοχλεί και την κυβέρνηση, η ύπαρξη και οι αγώνες όχι μόνο της ΕΑΑΚ, αλλά και ολόκληρου του φοιτητικού κινήματος και νομίζουμε οτι οφείλουμε μια απάντηση..Όχι προφανώς στον Πάσχο, αυτόν ούτως ή άλλως τον υπολογίζουμε ως ύπαρξη μόνο και μόνο γιατί είναι εχθρός κάθε φοιτητή και εργαζόμενου που η καθημερινότητα γίνεται γολγοθάς εξαιτίας των πολιτικών της κυβέρνησης, της ΕΕ και του κεφαλαίου...
Η αλήθεια είναι ότι τα σκόπιμα ψέματα του άρθρου δε μας πολυ συγκινούν. Το φοιτητικό συνδικαλισμό, όντως τον χρησιμοποίησαν πολλοί για μια μελλοντική καριέρα στην πολιτική ή στη δημοσιογραφία. Χωρίς να ξέρουμε, υποθέτουμε οτι και ο Μανδραβέλης ένας απο αυτόυς τους υποτακτικούς ήταν, είναι και θα είναι. Όπως και οι ΔΑΠίτες.. Και άλλοι...Το φοιτητικό κίνημα όμως καλύτερα να μην το πιάνει στην πένα του αυτός, γιατί τους αγώνες της νεολαίας και των φοιτητών τους κάναμε και τους κάνουμε για να μένουν στην ιστορία και να γράφουν την ιστορία και ταυτόχρονα να ξεγράφουν απο αυτήν κάθε Σαμαρά και κάθε Μανδραβέλη που προκύπτει μέχρι στην πορεία να εξαφανιστεί! Επίσης, εκτός των άλλων, Πάσχε, είσαι και ημιμαθής, γιατί κονέ με πρυτάνεις και καθηγητάδες έχει η ΔΑΠαρα σου και άσε κατα μέρους τις μαλαγανιές.. Και με αφορμή μάλιστα το σχόλιο, εμείς καλούμε και στις φετινές εκλογές ΝΑ ΜΗΝ ΨΗΦΙΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ! Να μην στηριχθούν εκλογές που θα αποφασίζουν για το ποιός θα κάνει κουμάντο το πανεπιστήμιο μας, μαζί με τους manager και το Συμβούλιο Ιδρύματος! Το λόγο για το πανεπιστήμιό μας τον έχουμε εμείς, οι φοιτητές που ζούμε και δραστηριοποιούμαστε μέσα σε αυτό και οι εργάζομενοι που μέσα σε αυτό βγάζουν το ψωμί τους! Δε θέλουμε, ούτε χρειαζόμαστε πρυτάνεις, αλλά ΑΠΑΙΤΟΎΜΕ να περάσει ο έλεγχος του πανεπιστημίου σε φοιτητικά και εργατικά χέρια! Όσο για τις αντιγραφές; Εμείς θα στηρίζουμε την αλληλεγγύη μεταξύ των φοιτητών ΚΑΙ στα πλαίσια των αντιγραφών! Μια αλληλεγγύη που δεν προκύπτει απο τους χαρακτηρισμούς στους οποίους συνηθίζεται ( τεμπελιά κλπ), αλλά από την απλή διαπίστωση οτι όταν ο διπλανός μου μπορεί να μην έχει την τύχη να ζει μια καθημερινότητα που θα του επιτρέπει να ανταπεξέρχεται στις πολλές απαιτήσεις της σχολής, οφείλουμε όλοι μας να τον στηρίξουμε! Επίσης, απο τη διαπίστωση οτι αρνούμαστε να μιλάμε για ΑΞΙΟκρατία σε μια κοινωνία που χωρίζει τους ανθρώπους σε πλούσιους και φτωχούς απο τη στιγμή που γεννιούνται! Αυτή την αξιοκρατία να την χαίρεστε, δεν την αναγνωρίζουμε, πηγαίνοντας κόντρα στη λογική του ατομικού δρόμου και στα σύγχρονα ''πρέπει'', όπου κάθε εξέταση- αξιολόγηση καταγράφει κάθε ανθρώπινη ποιότητα ως ένα ακόμη Α.Ε.Μ., όπου η γνώση σημαίνει ''ρουφάω σαν σφουγγάρι στείρα πράγματα και εξετάζομαι αύριο σε θέματα ανάλογα με τις διαθέσεις του καθηγητή και τις ανάγκες της αγοράς'' ή διαβάζω ατελείωτες ώρες κάθε μέρα γιατί αυτό σημαίνει να είσαι άξιος και επιστήμονας για αυτούς - να μην έχεις κοινωνική ζωή, να μην έχεις ελεύθερο χρόνο, να μην σηκώνεις το κεφάλι να αντισταθείς, να σπάς καμια απεργία που και που, να κουβαλάς κανα προτζέκτορα κλπ -!
Κλείνοντας, το πανεπιστήμιο ανέκαθεν υπήρξε χώρος ανώτερων πνευματικών, κοινωνικών, πολιτικών και πολιτιστικών αναζητήσεων, αλλά και χώρος ανυποταγής και ανυπακοής στα ''θέλω'' των εκάστοτε κυβερνήσεων και στις επιταγές του κεφαλαιόυ. Αυτός ο χαρακτήρας του πανεπιστήμιου ποτέ δεν άρεσε στις κυβερνήσεις και στην ΕΕ που χρόνια τώρα θέλουν να το αποστειρώσουν απο μας και να πάψουμε πια να αγωνίζομαστε, αλλά και να χειραφετούμαστε μέσα σε αυτό. Πλέον, θέλουν ένα πανεπιστήμιο που η μόνη ελευθερία που θα υπάρχει θα είναι αυτή των εταιρειών που θα μπαινοβγαίνουν μέσα σε αυτό, να ελέγχεται και να διοικείται σύμφωνα με τους νόμους της αγοράς. Και ο ρόλος που θέλουν για τους φοιτητές και το φοιτητικό κίνημα; Να αξιολογούμε μέσω ίντερνετ και να ''αντιστέκομαστε'' με like στο facebook...Αυτό θέλει και ο Μπογδάνος, αυτό θέλει και ο Μανδραβέλης, αυτό θέλουν όμως κυρίαρχα η κυβέρνηση, η ΕΕ και το κεφάλαιο τώρα με τον Πρότυπο Οργανισμό ( βλ. κείμενο για Εσωτερικούς Κανονισμούς) για να δημιουργηθεί το νεο, σύγχρονο πανεπιστήμιο κομμένο και ραμμένο στις ανάγκες των λίγων που όπως πάντα θα ζουν και θα κερδίζουν στις πλάτες μας... Εμείς θα κάτσουμε με σταυρωμένα τα χέρια; Πολυ θα το θελαν...αλλά δε σκοπεύουμε! Πέρα και κόντρα απο τις απόψεις τους, τα θέλω τους και τα σχέδια τους είμαστε σίγουροι οτι οι φοιτητές θα κλέψουν και άλλες ώρες απο την εκπαιδευτική διαδικασία για να κάνουν συνελεύσεις, θα σηκώσουν το κεφάλι ξανά, όπως κάνουν πάντα, γιατί οι ανάγκες μας για να ζήσουμε διαφορετικά σε ένα άλλο πανεπιστήμιο, σε μια άλλη κοινωνιά δε χωράν κανένα Ρόθο, κανένα Μανδραβέλη κανένα Σαμαρά και κανένα Μαρινάκη...
