Ε, το λοιπόν, ό,τι και να είναι τ' άστρα, εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω…

Οι εκλογές της 6ης του Μάη αποτελούν ένα μεγάλο σταθμό στη κοινωνική σύγκρουση που μαίνεται στην Ελλάδα και το επόμενο διάστημα θα οξυνθεί ακόμα περαιτέρω. Δυο χρόνια μετά την υπογραφή του Μνημονίου και τους μεγαλειώδεις αγώνες του λαού ενάντια στην πολιτική κυβερνήσεων – ΕΕ – ΔΝΤ- κεφαλαίου ο λαός μπήκε πίσω από το παραβάν για να ξηλώσει το πολιτικό σύστημα και κυρίως τα κόμματα που ανέλαβαν ενεργητικό ρόλο στο ρήμαγμα των ζωών εκατομμυρίων ανθρώπων. ΠΑΣΟΚ – ΝΔ –ΛΑΟΣ είδαν τα ποσοστά τους να καταρρέουν με αποτέλεσμα να είναι αδύνατο να συγκροτηθεί κυβέρνηση που θα προχωρήσει άμεσα στη ψήφιση των προαποφασισμένων μέτρων.

Στις εκλογές καταγράφηκε ένα ισχυρότατο ρεύμα αμφισβήτησης του μνημονίου με κύριο εκφραστή την αριστερά. Αυτό το στοιχείο έδειξε σε ένα πρώτο επίπεδο ότι ο λαός δε δέχεται τη τρομοκρατία περί ακυβερνησίας, αρνείται να υπακούσει στους μονόδρομους της διάλυσης των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων και αναζητά εναλλακτική προοπτική. Η λαϊκή απαίτηση για αλλαγή της εφιαλτικής πορείας δεν χρωματίστηκε -όσο έντονα απαιτεί η ίδια η ποιότητα της επίθεσης- από αντικαπιταλιστικό και αντι-ΕΕ περιεχόμενο. Σε μεγάλο βαθμό χαρακτηρίστηκε από τις αυταπάτες των άμεσων λύσεων από τα πάνω και των κυβερνητικών διεξόδων, τις οποίες τροφοδότησε ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ, αναπτύσσοντας μια δεξιόστροφη πορεία με απαντήσεις εντός της ΕΕ και χωρίς ρήξη με το σύστημα. Αυτές οι διεργασίες στους κόλπους του λαού, θα πρέπει να βαθύνουν. Η ανατροπή των μνημονίων περνά αντικειμενικά από τη ρήξη και την αποδέσμευση από ΟΝΕ, € και Ε.Ε. Κάθε αριστερή δύναμη κι ο λαός τελικά θα πρέπει να δώσει ξεκάθαρη απάντηση σε αυτό. Η θέση από την πλευρά του αντιπάλου είναι διατυπωμένη από καιρό. Οι γραβατομένοι τρομοκράτες των Βρυξελλών, του ΔΝΤ και του ντόπιου κεφαλαίου διαμήνυαν και διαμηνύουν σε όλους τους τόνους ότι αν η Ελλάδα θέλει να παραμείνει εντός € και Ε.Ε. θα πρέπει να εφαρμόσει τα συμφωνηθέντα. Η αριστερά και ο λαός θα πρέπει να σηκώσουν το γάντι. Η ακυβερνησία και τα διλήμματα που θέτει ο αντίπαλος δεν πρέπει να μας τρομοκρατούν, αλλά να απαντηθούν και να αποτελέσουν δύναμη για την κινητοποίηση του λαού προκειμένου να παρθούν όλα πίσω, προκειμένου ο λαός να πάρει ανάσα και να κινηθεί προς τα μπρος χωρίς μνημόνια, χρέος, € και Ε.Ε.

Δε χωρά αναμονή, δε μπορεί ο λαός για να δει μια καλύτερη μέρα να περιμένει κάποιον άλλο, παρά τον εαυτό του για να τον σώσει. Ειδικά σήμερα που η αντιμνημονιακή ρητορεία γίνεται πλυντήριο στο οποίο ξεπλένονται οι δυνάμεις που προέκυψαν από την κατάρρευση του δικομματισμού (Ανεξάρτητοι Έλληνες - Καμμένος). Γίνεται όμως και εκκολαπτήριο των φασιστών της Χρυσής Αυγής οι οποίοι με μια επιφανειακή σκοπιά φαντάζουν αντισυστημικοί, η ενίσχυσή τους όμως αποτυπώνει τη προσπάθεια του συστήματος να σπρώξει την οργή του λαού σε ρατσιστικές και ακροδεξιές διεξόδους, τις οποίες θα χρησιμοποιήσει την επόμενη μέρα ενάντια στο λαϊκό κίνημα. Η πρόθεση των νοσταλγών του Χίτλερ και των ταγμάτων ασφαλείας να αποκτήσουν έκφραση τόσο στο κοινοβούλιο όσο και στο δρόμο, επιδιώκοντας να ξαναγράψουν τις μαύρες σελίδες της ιστορίας πρέπει να βρουν αντιμέτωπο όλο το λαό και να τσακιστούν.

Το επόμενο διάστημα πρέπει να αναμένουμε κλιμάκωση της επίθεσης από πλευράς ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου καθώς πολλά μέτρα έχουν ήδη αποφασιστεί και συμφωνηθεί με το ελληνικό κράτος, ανεξάρτητα απ’ το αν βάζει την υπογραφή της η νέα κυβέρνηση. Ο αγώνας για την αποδέσμευση του λαού από τα Μνημόνια, το χρέος, το ΔΝΤ και την ΕΕ συνεχίζεται αμείωτος από σήμερα στους δρόμους. Όπως το γνωρίζαμε από την αρχή, η σημαντικότερη μάχη θα δοθεί εκεί που είναι η πραγματική δύναμη του λαού και της νεολαίας: στους χώρους δουλείας, στις σχολές στις γειτονιές για την υπεράσπιση της συλλογικής σύμβασης, της υγείας, της παιδείας και των δημοκρατικών δικαιωμάτων.

ΕΜΠΡΟΣ ΛΑΕ ΜΗ ΤΟΥΣ ΦΟΒΗΘΕΙΣ…ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ!

ΑΡ.ΑΓ.Ε. – Ε.Α.Α.Κ.

Μικρόκοσμος

στίχοι: Ναζίμ Χικμέτ

Και να τι θέλω τώρα να σας πω
μες στης ινδίες, μέσα στην πόλη της καλκούτας
φράξαν το δρόμο σ’ έναν άνθρωπο
αλυσοδέσαν έναν άνθρωπο κει που εβάδιζε
Να το λοιπόν γιατί δεν καταδέχομαι
να υψώσω το κεφάλι στ' αστροφώτιστα διαστήματα
Θα πείτε: «τ' άστρα είναι μακριά
κι η γη μας τόσο δα μικρή»
Ε, το λοιπόν, ότι και να είναι τ' άστρα
εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω
Για μένα το λοιπόν το πιο εκπληκτικό
πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο
είν’ ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει
είν’ ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε