Κι ο λόγος για τα «παιδιά της ΚΝΕ»* που το τελευταίο διάστημα έχουν βαλθεί να σαμποτάρουν τον αγωνιστικό βηματισμό του συλλόγου ενάντια στην πολιτική κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ σε εκπαίδευση και εργασία, αλλά και στις συγκεκριμένες μάχες που δίνει ο σύλλογος για να υπερασπιστεί και να διευρύνει τα κεκτημένα του. Αυτή η στάση της επιτροπής αγώνα στο σύλλογό μας, απορρέει άμεσα απο την γενικότερη λογική του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Μια λογική βαθιάς ηττοπάθειας, που αρκείται σε προσχεδιασμένα ραντεβού εκτόνωσης της δυσαρέσκειας, χωρίς τη προοπτική της κλιμάκωσης και της νικηφόρας έκβασης των αγώνων. Αρκείται στη συγκρότηση ενός δυναμικού γύρω από το Κόμμα, τη Νεολαία, την παράταξη μέχρι να περάσει η μπόρα, μακριά και έξω από τις διαδικασίες στις οποιές η πρόταση μάχης μιας πολιτικής δύναμης δοκιμάζεται και κρίνεται, κερδίζει η χάνει. Αυτές τις διαδικασίες στις οποίες καθένας από εμάς μπορεί να θέτει τα προβλήματα του, αυτά να συζητιούνται και να αποφασίζονται δράσεις προκειμένου να επιλυθούν.
Πιο συγκεκριμένα η επιτροπή αγώνα ηλεκτρολόγων μηχανολόγων διατηρεί μια στάση στην ουσία της εχθρική απέναντι στις γενικές συνελεύσεις. Αυτό μπορεί κανείς να το συμπεράνει όταν λοιδορούνται οι προσπάθειες για διεξαγωγή γ.σ. κι από το λιγοστό οίστρο που επιδεικνύουν τα «παιδιά της ΚΝΕ» για την προπαγάνδιση τους (όταν αυτές δεν εξυπηρετούν τον κεντρικό σχεδιασμό του ΜΑΣ). Η εχθρική αυτή στάση γίνεται ορατή κι από τη διαλυτική παρουσία τους στις γενικές συνελεύσεις. Με την υπερπροβολή εκβιαστικών διλημμάτων που δεν καλείται άμεσα να επιλύσει ο σύλλογος και που δε συμβάλλουν με το τρόπο με τον οποιο τίθενται στην ανάπτυξη των προβληματισμών των φοιτητών για την κλιμάκωση της πάλης τους απέναντι στο νέο νόμο πλαίσιο αλλά και τα τόσα άλλα θέματα που μας απασχολούν το τελευταίο διάστημα. Με τη συστηματική πολλές φορές προσπάθεια δημιουργίας εκφυλιστικών γεγονότων κατά τη διάρκεια της γενικής συνέλευσης, που οριακά ένα προηγούμενο διάστημα, θα μπορούσε να πει κανείς ότι αποσκοπούσαν στην παρακώληση και τη διάλυσή της. Η αγωνία των μελών της επιτροπής αγώνα, κάθε φορά που μαζεύονται 120 και παραπάνω άτομα για να γίνει γενική συνέλευση, να επικυρωθεί η de facto διεξαγωγή της από το ΔΣ, πώς πρέπει να ερμηνευθεί; Αντανακλά πραγματικό άγχος για την «ανασυγκρότηση των οργάνων του κινήματος» ή απλά παρακώληση του βασικού οργάνου του. Πώς αλλιώς θα μπορούσαν να ερμηνευθούν οι ψευτοακτιβισμοί κατά τη διάρκεια των διαδικασιών, όπως η ανάρτηση πανό, το ξύλο με τους εκφραστές της κυβερνητικής πολιτικής (ΠΑΣΠ), κίνηση που δήθεν δήλωνε ότι αυτοί είναι ανεπιθύμητοι. Λες κι η γενική συνέλευση του συλλόγου είναι κοινοβούλιο ή το συνέδριο της ΓΣΕΕ και χωρούν σε αυτή τετοιου είδους δράσεις. Μπερδεύτηκαν οι συνάδελφοι της ΚΝΕ, ή αυτό είναι κάτι πιο βαθύ;
Τα γεγονότα που έλαβαν χώρα την 12/4 στη γενική συνέλευση του συλλόγου αποτελούν άμεση συνέπεια της συγκεκριμένης λογικής και στάσης απέναντι στους συλλόγους κα τις διαδικασίες τους. Πιο συγκεκριμένα σύμφωνα με την απόφαση της προηγούμενης γενικής συνέλευσης είχε καλεστεί τακτική γ.σ. προκειμένου να καθορίσει ο σύλλογος τη δράση τις τελευταίες μέρες πριν το πάσχα, αλλά και το στίγμα της συνέχισης του αγώνα με πρώτο σταθμό την Πρωτομαγιά αλλά και τις 3/5, ημέρα που στη Βουλή θα συζητιέται το καυτό θέμα της παιδείας (και ποιος ξέρει; η Αννούλα μπορει και να πετάξει από το μανίκι της κανα νόμο πλαίσιο!). Στην ίδια διαδικασία είχε καταψηφιστεί από τους φοιτητές η πρόταση για εκλογοαπολογιστική συνέλευση στις 12/4. Μιας διαδικασίας – πασαρέλας φοιτητοπατέρων, που κρίθηκε ότι θα άλλαζε εντελώς την ατζέντα της κουβέντας του συλλόγου, σε κατεύθυνση αποκλιμάκωσης της δράσης του και ενεργοποίησης των εκλογικών μηχανισμών. Παρόλα αυτά «τα παιδιά της ΚΝΕ» επέμειναν στο σχεδιασμό τους, και ενώ τη Τρίτη 12/4 στην αίθουσα 5 είχε μαζευτεί κόσμος για να πραγματοποιηθεί η προγραμματισμένη συνέλευση του συλλόγου, αυτοί επέβαλαν με μικροφωνική και απανωτές τοποθετήσεις, βρυχηθμούς (Κ.Κολλημένος) και τσιρίδες (οποιάσδποτε Κνίτισσας) ότι η τακτική συνέλευση δε θα πραγματοποιηθεί. Αντί αυτής με θαυμαστά «αμεσοδημοκρατικό» τρόπο ορίστηκε προεδρείο από δύο μέλη της ΚΝΕ και ξεκίνησε απολογισμός της δράσης του απερχόμενου ΔΣ από ένα τρίτο μέλος της Κομμουνιστικής Νεολαίας ενώ στην αίθουσα 5 επικρατούσε πραγματικό χάος. Από την πλευρά του σχήματος έγιναν επανειλλημένες προσπάθειες να δωθεί ένα τέλος στο σπάσιμο της συνέλευσης διακόπτοντας τη λειτουργία της μικροφωνικής. Η απάντηση της ΚΝΕ ήταν η επίθεση σε μέλη του σχήματος επιδιώκοντας να συνεχιστεί η τοποθέτηση/διαδικασία-τραγέλαφος. Ο κόσμος αποσβολωμένος από το πραξικόπημα το οποίο είχε πραγματοποιηθεί μπροστά στα μάτια του, αδυνατούσε να δεί τον εαυτό του μέσα σε μια τέτοια διαδικασία. Αυτό μας οδήγησε και μας στο να καταγγείλουμε την ωμή διάλυση της συνέλευσης και να αποχωρήσουμε.
Για μας τα όσα συνέβησαν αποτελούν συνέχεια μιας λογικής που δεν μπορεί να περιγράψει ένα νικηφόρο σχέδιο και να εμπνεύσει τον κόσμο του αγώνα. Γι’ αυτό και δεν έχει εμπιστοσύνη σ’ αυτόν και στις διαδικασίες που βρίσκεται, συζητά και αποφασίζει, φτάνοντας μέχρι το σημείο να σπάει τις αποφάσεις του συλλόγου. Τη συγκεκριμένη μάλιστα πρακτική είχαμε συνηθίσει, να τη χρησιμοποιούν δυνάμεις όπως η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ, που στηρίζουν χρόνια τώρα την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, για να τσακίσουν τις αντιστάσεις και τις αγωνιστικές διεργασίες στους κόλπους των συλλόγων. Δε μας εκπλήσει η κατρακίλα της ΚΝΕ. Σε μια τέτοια περίοδο που τα ερωτήματα βαθαίνουν και γίνονται αμείλικτα, η αδυναμία απάντησης από την πλευρά της, την οδηγεί στην αντίπερα όχθη από αυτήν του κινήματος. Από τη δική μας πλευρά δηλώνουμε ότι θα επιμείνουμε στη λογική που έχουμε καταθέσει τόσες φορές στο σύλλογο, για τη συγκρότηση ενός φοιτητικού κινήματος που θα γκρεμίσει τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης για το νέο νόμο πλαίσιο, που θα αποτελέσει πόλο έλξης και σημείο αναφοράς για το σύνολο της νεολαίας και θα πυροδοτήσει ευρύτερες κοινωνικές διεργασίες προκειμένου να ανατραπεί η επίθεση του κεφαλαίου στα δικαιώματα και τις ανάγκες των εργαζομένων και της νεολαίας. Για να γίνουμε η γενιά της ρήξης και της ανατροπής. Για να επικρατήσουν οι ανάγκες και τα δικαιώματα μας και όχι η εξαθλίωση, ο φόβος και η υποταγή.
*ο όρος «τα παιδιά της ΚΝΕ» δεν αναφέρεται στο ποίημα του Γ. Ρίτσου, αλλά στο τραγούδι του Τζίμη Πανούση «SOS Πεντάγωνο καλεί Μόσχα»
ΑΡ.ΑΓ.Ε - ΕΑΑΚ
